İki kadın… Biri plastik cerrah; deprem ya da savaş yaralılarını gönüllü, tedavi ediyor. Diğeri her ay birkaç gün kuaför salonunu kapatıp belirlediği bir köyde ihtiyacı olanların saçlarını kesiyor

Bazı insanlar ‘en iyi yaptıkları işi’ araç olarak kullanıyor, az görünüp çok insana dokunuyorlar. Zaten bence bugün, bu kadar şeye rağmen dünya hâlâ dönüyorsa, bu, onlar gibi temiz insanlar sayesinde…
İki kadından -ve çevrelerindekilerden- bahsedeceğim.
Biri, Yıldız Tutal Özlütaş; güzellik uzmanı. Boyu kadar iki oğul sahibi. Mersin’de bir kuaförü var.
Ondan ve yaptığından haberdar olmamızı sağlayan şey, Hamburg’da yaşayan oğlu Everest’in ekşi sözlük ve Twitter’da paylaştığı birkaç fotoğraf ile bir cümle: “Benim annem güzellik uzmanı/kuaför. Her ay bir köy seçip çocukların saçlarını kesmeye gidiyor. Çok tatlı lan!”

 

OĞLU ANNESİYLE GURUR DUYUNCA

İyi şeyleri duymaya, iyi insanlardan haberdar olmaya ihtiyacımız büyük; Everest’in bu paylaşımı sosyal medyada ilgi görüyor. Ama bu ilgi, bu işi yıllardır sessiz sedasız yapan Yıldız Hanım’ı biraz sıkıyor.
Yıldız Hanım, hep şehirde yaşamış, hiç köyü olmamış. O da her fırsatta, yaylalara çıkarak, köyleri gezerek huzur bulmuş.
“Ama insanın mesleği ya, gittiğin yerlerde insanların saçına da bakıyorsun. Koyun kırpar gibi kesilmiş kız çocuğu saçlarını görünce aklıma takılıyordu” diyor. Seyahatlerine ‘gerekli malzemelerle’ çıkmaya başlamış. Kâh köylerde küçük çocukların, kâh huzur evlerineki insanların saçlarını düzeltmiş…
Oğlunun paylaşımından sonra çok fazla sayıda olumlu tepki, iyi mesaj almış ama bir iki “Reklam kokan şeyler bunlar” mesajını görünce, çok üzülmüş.

17 SENEDİR YAPIYOR

“Kuaför görmemiş insanlar var, o kadar mutlu oluyorlar ki. Elimizden geleni yapmak için büyük paralara ihtiyacımız yok. Ama o reklam lafı beni öyle üzdü ki. Ben köy meydanına tezgâh kurmuyorum. İnsanlarla konuşuyor, arkadaş oluyor isterlerse bulundukları yerde yapıyorum. Ben kuaförümün adını bile anmadım hiç, zaten 22 metrekare bir yer, yakında emekli olacağım, ne reklamı…”
Zaten el insaf; Yıldız Hanım’ın bunu sessiz sedasız 17 yılı aşkın süredir yapıyor!

PLASTİK CERRAHİYLE YARDIM

Bunu anlattığımda bir arkadaşım “Aynı Özay gibi. O da bir kadın doktor, pek çok yere gidiyor, özellikle savaş ve deprem yaralısı kadın ve çocuklara gönüllü, ücretsiz yardım ediyor” diyor.
Onu da buluyorum.
Doç. Dr. Özay Özkaya Mutlu, genç, güzel, dinamik, işini çok seven genç bir hanım. O bir plastik cerrah. Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde, eğitim sorumlusu.
Birilerine yardım etmenin kanına girmesi 17 Ağustos depremiyle olmuş. 2011 Van depreminde, Op. Dr. Tunç Tiryaki ve Op. Dr. Esin Aksungur ile bölgeye gidip sıkışan uzuvların kurtarılması ameliyatlarını yerinde yapmışlar. Gezi olayları döneminde revirlerde çalışmış.
Bu yılın ocak ayında da, Ürdün, Amman’da, Opr. Dr. Tiryaki ve Dr. Özlem Çolak ile birlikte, savaş yaralanması olan ya da göç yolunda yaralanan Suriyeli göçmenlerin ameliyatlarını yapmışlar.

‘O ÇOCUKLARDAN KORKUYORLAR’

“Üniversiteden sınıf arkadaşım, kardiyoloji profesörü Dr. Zekeriya Nurkalem’in de üyesi olduğu Gezgin Gurmeyiz adlı bir ekip var. Türkiye’yi geziyor, yemek kültürümüzü tanıyıp-tanıtırken ihtiyaç sahiplerine de yardım götürüyorlar. Facebook’ta Zekeriya’nın bir gönderisini gördüm. Yüzü, saçı, elleri Suriye’den göç ederken bir nedenle yanmış 7 yaşındaki Fatma adlı bir kıza yardım ediyorlardı. Ben de ‘Ben onu tedavi edebilirim’ dedim. Şimdi İstanbul’da tedavi ediyoruz Fatma’yı.
O kamplarda pek çok çocuk var, özellikle yüzleri yanık olanlardan diğerleri korkuyor, aileleri bunun tedavi edilebileceğini bilmiyor. Eşime ‘Reyhanlı’ya gidiyorum’ dediğimde ‘Birlikte gidiyoruz’ dedi. Asistanım Dr. Tuğçe Yasak ve eşimle, Reyhanlı’da Fatmaları, Muhammed’leri, Nur’ları muayene ettik. Yanıkları nedeniyle insan içine çıkamayan çocukları..”
Özay Hanım, sadece kadın ve çocuklara bakıyor. Hastaları kimi zaman kendi yerlerinde, kimi zaman da ona desteğini esirgemeyen eşi Dr. Deniz Mutlu’nun Nişantaşı’ndaki kliniğinde görüyor…
Manen tatmini büyük; bu vesileyle aldığı en büyük hediye de Reyhanlı’da tedavi ettiği bir çocuğun ona verdiği ve sonra birbirlerine sürdükleri oje!

* Bu yazı 2 Ağustos 2016 tarihinde Nilay Örnek’in Sözcü, Şık’taki köşesinde yayınlanmıştır.

* “Bize böyle insanlarla gel hayat” başlığını daha önce de kullanmıştım, Caner Eler ile ilgili bu yazıda: http://wp.me/p79ANb-j6  Bu başlığın bir seri olması, güzel insanlarla daha çok karşılaşabilme dileğiyle….