Asıl ‘Olağanüstü Hal’ budur! Aydınını yakan, çocuğunu tecavüz edip öldüren, sevinçleri kursakta bırakan, tüm renkleri tek renge boyayan, sivri güzellikleri törpüleyen bir toplumdur.
Bu idamla, hadımla çözülmez.
Eğitimle, o da bu saatten sonra belki, çözülür.
Sevgiyle çözülür, ilişki kurmayı bilerek, öğreterek çözülür.

Burada tavrım, kafam belli olmuştur, sanırım ne zamandır.
Ama seçimden sonra bir karar aldım, dedim ki, yok, “Daha bir kabulleneceğim artık. Biz birbirimize söyleniyor, söylüyoruz ama hiçbir faydası olamıyor”
Sadece iyi şey paylaşacağım!
Olamıyor!
Gündemden çalınan bir günün ardından şu yüze bakınca ne yapacağımı, ne diyeceğimi, kime ağlayacağımı bilemiyorum.
Paylaşırsam azalır gibi geliyor da o yüzden -sanırım- yazıp koyuyorum.
Asıl OHAL budur; bununla savaşılmalıdır.
Ben kitapta Pippa Bacca’yı yazdım, temsili, orada bir soru vardı; “Hangimiz kaybolduğunu duyduğumuzda sağ sağlim pür neşe döneceğini düşündü?”
Tıpkı Eylül gibi…
Tıpkı Leyla gibi…
Bir çocuğun öldürülmesinde tecavüz olmadığı için “bari…” o olmamış, rahatlaması da ne?
Ne yapacağız bilmiyorum.
Ülkenin üzerine şu güzel yüzü koyalım bize baksın böyle!
Leyla sen de, Eylül gibi çok güzelmişsin, bebeksin.
Allah rahmet eğlesin. Ailelerine ve böyle yaşayacak bizlere sabır olsun.

2 Temmuz 2018

 

Edit: Bu metnin altına Instagram’da bir dolu yorum yapılmış. Önce o iletiyi silmek istedim ancak yorumlar önemli.

Kimi kız yerine o oğlu olduğu için ‘endişeden seviniyor.’

Mesela Yavuz Aydın öyle bir şey yazmış ki, benim için pek çok şeyin özeti: “2,5 yaşında bir kızım var doğduğunda güzel okullarda okuta bilir miyiz diyorduk; şimdi yaşatabilir miyiz diye düşünüyoruz”

Maalesef abartı değil o kadar gerçek ki.