Toplum olarak soru sorma pratiğimizi kaybettik. Sanırım yanıtlardan hoşlanmayacağımızı düşünmemizden… Bilsek de, öğrensek de elimizdeki yanıtlarla bir şey yapamayacağımızı tecrübe etmiş olmamızdan.
Oysa ‘göz göre göre’ ne hale geldik.
Geçen hafta bugün, Rüzgâr Çetin’in yaptığı trafik kazasında hayatını kaybeden İsmet Fatih Alagöz’ün eşi Özlem Hanım’ın İsmail Küçükkaya ile yaptığı konuşmayı aktarmıştım (  http://wp.me/p79ANb-Cf ). Özlem Alagöz, Çetin ailesinden para alanın kendisi değil eşinin ailesi olduğunu açıklamış ama bence bundan çok daha önemli bir şey söylemişti. Onu “Şikâyetini geri çek. Aileyle helalleş ve bu dava kapansın” diyerek arayan ‘üst düzey’ bürokratlar vardı.
Yazı çok okundu, paylaşıldı, benzer acılar çeken onlarca insanla yazıştım ben; hislerimiz çok benzer…
Ama soru hâlâ ortada: Kim o bürokratlar?
Niye eşini kaybetmiş bir kadını arayıp baskı yapıyorlar, onlara ne, çıkarları ne?
Bu soruya hepimizin yanıt araması gerekiyor, ama özellikle de Meclis’tekiler, siyasilerin, bürokratların aralarındaki bu kişileri ortaya çıkarması şart.
Ama Bülent Ortaçgil söylemiş; Bu iş çok zor Yonca, çünkü insanlar günler boyunca hiç soru sormadan durur….

* Bu yazı Nilay Örnek’in 11 Ekim 2016 tarihli Sözcü Gazetesi’ndeki köşesi için yayılmıştır.

• Rüzgâr gibi geçti http://wp.me/p79ANb-2q