Bu durumun tabii ki pek çok nedeni var. Birkaçına değinirsek…

1- Bugün mesela İstanbul’da uzun yıllardır aynı kalitede varlığını sürdürebilen lokantalara baktığımda görüyorum ki ya bulundukları mekanın sahibiler ya da çok özel anlaşma ve kiralarla oradalar. Popüler bölgelerin kirası zaten küçük/tekil işletmelerin ödeyebileceğinin çok üzerinde. Bu yüzden her yanımızı zincirler sarıyor. Bir taraftan, popüler olan mekanın kirasını artırma da ‘uyanık mal sahibinin’ güzel mekana darbesi oluyor!

2- İşi, iş olsun diye, popüler diye, çabuk para kazanmak için yapmak da var… Yemeğe, yedirmeye, ürüne, yemek pişirmeye aşık olmak da. Bu başka bir ruh!

3- Geleneksel aile işini sürdürmek sanırım sadece yemek yapanlar için değil pek çok sektör için zor ki, bugünlere geldik!

Bana yazar mısınız?

Yurtdışında, yaşları 100’ü geçen restoranları, dededen oğullarına ya da torunlarına geçen işletmeleri gördükçe hep merak ederim. Ünlü olan bazı mekanları biliyoruz. Ama mesela küçük bir lokanta, sadece üç-dört çeşit yemek yapıyor ama Türkiye’nin bir köşesinde çok çok uzun yıllardır var. Eğer bu yazıyı okuyor ve böyle mekanlar biliyorsanız bana mail atar mısınız? Haydi; bir liste yapalım…

 

Bu yazı 22 Eylül 2015 tarihinde Nilay Örnek’in Sözcü Gazetesi’ndeki köşesinde yayımlanmıştır.