Bir kitabım var ne yapacağımı şaşırıyorum; çocuğum olsa herhalde ‘o’ annelerden olurdum. Bütün İyiler Biraz Küskündür’ün ilk imza günü idi, 4 Kasım Cumartesi… Benim için de “Aaaa bak ‘anne’ dedi” gibi bir durum işte…

Haftanın 6 günü sabah 10’dan gecenin geç saatlerine kadar gazetede çalışır, arada da haftanın 3 günü köşe yazmaya çalışırken bazı günleri hatırlarım.
Sevmezdim yazdığımı, “Daha iyi olabilirdi” derdim ve kimse bilmez ve anlamazdı ama ben kendi kendime başım önde gezerdim.
Şimdi de… “Bütün İyiler Biraz Küskündür” daha iyi olabilirdi kaygısına girebilirdim. Yazarken de gayet pesimisttim ancak, kitabı okuyanların tepkileri öyle sıcak ve içten ki şu anda da tam tersi bir ruh halindeyim.

“BİRİLERİ GELİR Mİ?” DERKEN…

İlk tek başına eve çıktığımda ‘ev günlüğü’ tutmaya karar vermiştim; ilk âşık olanlar gibi. “Bugün doğal gaz bağlandı, şu dolabı seçtim…” gibi notlar alıyor, IKEA’dan ne aldıysam isimleri, kodları kayıt tutuyor, komşuları, balkonu, ilk hisleri yazıyordum.
Şimdi de kitapla ilgili onlarca hikâyeyi bir araya getiresim geliyor ama vakit olmuyor.
Yine de 4 Kasım 2017, TÜYAP’taki ilk imza gününden birkaç fotoğraf koymak istedim.
İlk imza günü ya; yeni nesil konut ilanları aksini de söylese TÜYAP’ın yapıldığı Beylikdüzü pek de şehir merkezi sayılmaz mağlum; “Kim gelecek?” endişesi hissetmedim değil.
Evet daha 1 ayı dolmadan 9 baskı yapmış bir kitap olabilir ama birilerinin gelmesi ayrı…
Öncesinde “Kısır mı yapsak, kahveden adam mı toplasak?” derken 1 saat yapacağımızı duyurduğumuz imza günü 2.5 saat sürdü.
Gelenler çok fotoğraf çekti ama bende yok; Sinan Hamamsarılar ile Aslı Örnek’in çektiği fotoğraflardan paylaşmak istedim.

• Bütün İyiler Biraz Küskündür selfie akımı:) http://wp.me/p79ANb-Zo
• Bütün İyiler Biraz Küskürdür kapağının ortaya çıkışı http://wp.me/p79ANb-10N