Herhalde Türkiye’de ikinci bir kişi yok ki, evinde kırbaç koleksiyonu ya da şövalye odası görünce garip bulmuyor, “Ne kadar özel bir insandı” diyoruz. 2 Ocak onun yaşgünüydü; bahane edip Barış Manço’yu anmak gerek

• ( Ana görsel, Anatolian Rock Revival Project için Yeşim Paktin’in yaptığı -bence muhteşem- Barış Manço posteri. Diğer görseller bana ait ve maalesef biraz kötü, ‘iphone 3’ vardı o zamanlar ne yapayım!)

Türkiye’nin ‘eksik kaldığı’ şeylerden biri de müzelerinden artı değer çıkarmak; sergilenenlerden anı unsuru hediyelik eşyalar yapmak. Barış Manço’nun adına yapılan Moda’daki ev/müzeyi gezince de, çok sevip taktir etsem de “Yüzüklerden kravatlara, resimlerden plaklara pek çok şey niye üzerimizde taşıyacağımız, evimizde kullanacağımız objelere dönüştürülmüyor” demeden edemiyorum. Bazı şeylerin de altını çizmek istiyorum.

* Efsane çizimleri var: Biliyoruz ki Barış Manço, 10 parmağında 10 marifet bir sanatçı. Ama müzedeki ‘farklı tarzlarda’ki resimlerini, değme çizgi romana taş çıkartacak çizim ve harika kolajlarını göstermek gerek. Biri o çizimleri tişört yapsın hemen alır giyerim! Çok modern, havalı, hippi ve isyankâr çizim ve desenler.

• Kırbaç koleksiyonu: Barış Manço’nun çok bilinen özelliklerinden biri de koleksiyonculuğu. Müzayedelere karşı; ‘çekişmeyle’ satın almaya karşı; elleyerek severek, hikâyesiyle almak istiyor aldığını. Fotoğraf makinesi koleksiyonu (Gazeteciler Cemiyeti’ne bırakmış onları), porselene, cam vazolara (200 parçanın üzerinde ve hepsini kendi yıkıyordu), müzik aletlerine, ilginç objelere merakı malum. Muhteşem takı, kostüm ve yüzükleri de müzede; inanılmaz güzellikteler. Müzeyi gezene kadar hiç duymadığım ‘kırbaç koleksiyonu’nu görünce şaşırdım. Bir arkadaşı, konserde aksesuar olarak kullanması için bir kırbaç hediye etmiş ve böyle bir merak başlamış Manço’da… Zamanının muhabirleri bu koleksiyondan pek çok ‘fantezi’ haberi çıkarmaya çalışıp başaramamış.

• Şövalye Odası: Evin her yeri başka bir konseptte sanki… Alt kattaki ‘Şövalye Odası’ mesela, kaç kişinin evinde öyle bir şey var ki!

• Ama ‘ebeveyn banyosu’, hele de 15-20 yıl önce öyle bir banyo; parlıyor! İnsanın küvete yatası geliyor!
• Bahçedeki dev domates, biber ve patlıcanlar garip ama komik ve tatlı da…

• İstanbul Moda’da Galoşla gezilen müzeye giriş, öğrenci ve öğretmenler için 3, geri kalan herkes için 5 TL.
• Müzedekiler işlerini çok ama çok ciddiye alıyor, iki de bir ‘yüksek volum’le ilginç anonslar yapılıyor; Louvre’da o kadar kaygı yok bence!
• Salondaki balmumu Barış Manço heykeli insanın tüylerini diken diken edecek kadar iyi!
  Ben en çok, en alt ve en üst katlardan etkilendim.

• En üst kattaki “Adam Olacak Çocuk” kayıtları-fotoğrafları, yaptığı resimler, her şey bir yana Barış Manço’nun kendi çocuklarıyla fotoğrafları gerçekten etkileyici.
• Merdivenler yukarıdan bakıldığında piyano tuşlarını aldırıyor.

• En alttaki (kışlık ve yazlık) bahçe kafe boş ama hoş. ‘Adam Olmuş Çocuklar’ için başlarını sokup Barış Manço ile fotoğraf çektirebilecekleri bir ‘Adam Olacak Çocuk’ kartoneti bile var; masalar plaktan:) Tabii bu bölümdeki ‘Kurtalan Ekspres’ heykelleri bir garip ama üzmez kimseyi…
•  Müze http://www.barismanco.kadikoy.bel.tr/ adresinden sanal olarak gezilebiliyor.

• Bu yazı Nilay Örnek’in Sözcü Gazetesi’ndeki köşesinde 1 Ocak 2015 tarihinde “Kırbaç koleksiyonundan Şövalye Odası’na…” başlığıyla yayımlanmıştır.